اخبار

بسیاری از بدنسازان تمایل دارند که اهمیت تنفس را در روند ورزش نادیده بگیرند، گاهی اوقات این اشتباهات تنفسی است که باعث می شود نتوانیم پیشرفت کنیم.در عین حال واکنش های نامطلوبی مانند سرگیجه، هیپوکسی و غیره وجود خواهد داشت.در بیشتر مواقع احساس می کنیم که هنگام ورزش به سرعت انرژی خود را از دست می دهیم و شدت نمی تواند به بالاترین حد برسد، به طوری که سطح تمرین ما پایین می آید.بنابراین تنفس بخش بسیار مهمی از حرکت است.

مدتی با حوصله نفس کشیدن را به روش صحیح تمرین کنید و به زودی بر این تکنیک های تنفسی مسلط خواهید شد.

تنفس بدون حرکت اکسیژن

برای تمرینات ماشینی، هنگام انجام وزنه های سبک نفس عمیق بکشید، سپس شروع کنید و پس از اتمام بازدم.فرآیند کاهش استنشاق.توجه داشته باشید که زمان عمل باید با زمان تنفس مطابقت داشته باشد.به طور کلی، شروع یک عمل 1 ثانیه است، بنابراین 1 ثانیه طول می کشد تا بازدم کنید.به طور معمول حدود 2 ثانیه طول می کشد تا بازیابی شود، به این معنی که حدود 2 ثانیه طول می کشد تا هوا هنگام دم پر شود و سپس عمل را در حالی که به طور منظم نفس می کشید تکرار کنید.

اگر ورزش شدید انجام می دهید، از حبس نفس خود استفاده کنید.در صورت استفاده صحیح، حبس نفس می تواند عملکرد ورزشی را بهبود بخشد و باعث افزایش تون عضلانی شود.اگر استفاده نادرست از خفگی باعث افت فشار خون و در نتیجه سرگیجه، وزوز گوش، حالت تهوع و سایر احساسات ناخوشایند شود.راه مناسب برای حبس نفس، نفس کشیدن بیش از حد عمیق نیست، بلکه بازدم آرام و ریتمیک است.نگه داشتن نفس برای هر حرکتی نیست.باید برای آخرین دوی سرعت یا حداکثر وزن استفاده شود.

تنفس موتوری بی هوازی به صورت تنفس از راه دهان و بینی به طور همزمان صورت می گیرد.این می تواند مصرف اکسیژن را افزایش دهد، عملکرد را بهبود بخشد و مدت زمان ورزش را افزایش دهد.در عین حال مقاومت تهویه مجاری تنفسی را کاهش می دهد و روند تنفس را بدون مانع می کند.

برنامه عضله سازی برای تمرینات بی هوازی

ورزش بی هوازی به حرکت سریع و شدید عضلات در حالت «کمبود اکسیژن» اشاره دارد.بیشتر تمرینات بی هوازی تمرینات پر بار و لحظه ای هستند، بنابراین طولانی مدت آن دشوار است و خستگی نیز کند است.بزرگترین ویژگی ورزش های بی هوازی این است که اکسیژن دریافتی در حین ورزش بسیار کم است.از آنجا که سرعت بسیار سریع و نیروی انفجاری بسیار شدید است، قند موجود در بدن انسان زمانی برای تجزیه از طریق اکسیژن ندارد و باید به "تامین انرژی بی هوازی" متکی باشد.این تمرین اسید لاکتیک بیش از حد در بدن تولید می‌کند که منجر به خستگی عضلانی می‌شود که نمی‌تواند برای مدت طولانی دوام بیاورد، درد عضلانی و تنگی نفس بعد از ورزش.

دوره ریکاوری عضله 48 تا 72 ساعت است، بنابراین ادامه تمرین همان عضله تا بهبودی کامل موثر نیست.به طور کلی در تمرین عضلات بزرگ به طور همزمان عضلات کوچکی درگیر تمرین هستند، چنین موردی تا زمانی که تمرین عضلات درگیر در همان روز بهترین اثر باشد.تعداد گروه ها و دفعات مورد نیاز: 3 تا 4 گروه، 6 تا 10 بار، 3 تا 4 حرکت برای عضلات بزرگ، و 2 تا 3 گروه، 8 تا 12 بار، 2 تا 3 حرکت برای عضلات کوچک.ماهیچه های بزرگ عبارتند از: ساق، لتیسموس دورسی، شکم و ساق پا.تمرین اولیه باید برای کاهش وزن، افزایش تعداد مناسب باشد.